Rozmaitości: od cierpienia do miłości: NIEZABUDKA

Odchodząc na chwilę od Międzystrachu...

DEKALOG POETY

1. Poezja nie jest religią; nie twórz dogmatów ani na temat rzeczywistości ani na temat poetyki.

2. Poezja może być środkiem na uporządkowanie myśli - zatem chaos może być twórczy; znaczy to, że brak logiki może być twórczy.

3. Poezja może być ćwiczeniem i sprawdzianem własnej wyobraźni, zarówno w pisaniu jak i w czytaniu, ale nie przekraczaj granic zdrowego rozsądku, bo zaprowadzisz innych i siebie w krainę utopii, skąd nie ma powrotu do świata żywych.

4. Nie pisz intencjami - wiersze pisz słowami, ale znaczy to również, by nie tworzyć pustych form - te wypełniaj sobą, swoim życiem.

5. Nie cierp tak donośnie bo to żenujące; nie zapominaj o zabawie - gry i zabawy słowne uczą dystansu do siebie i świata.

6. Wolno Ci się jąkać, bylebyś mówił własnymi słowami.

7. Nie przemawiaj wierszem - rozmawiaj; dyskutuj wierszem - nie pouczaj; Ci co twierdzą, że wiedzą - dawno przestali myśleć.

8. Nie ufaj własnym uczuciom - koń, który ponosi potrzebuje cugli; tym jest w wierszu kompozycja, świadomość celu.

9. Nie bądź echem cudzych przekonań co do sposobu mówienia; zaskakuj sam siebie; nie przyzwyczajaj się do własnego patrzenia na świat; nie powtarzaj się.

10. Potraktuj pisanie wiersza jako pracę z własnego wyboru; czerp z tej pracy radość i dziel się nią z innymi, a czytanie tego co napisałeś będzie czystą rozkoszą.

Rozmaitości: od cierpienia do miłości

...moje poezje i nie tylko!

poniedziałek, 26 grudnia 2016

NIEZABUDKA

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Theatre